Apartigo de variabloj

El testwiki
Salti al navigilo Salti al serĉilo

En matematiko, apartigo de variabloj estas ĉiu el kelkaj manieroj de solvado de ordinaraj kaj partaj diferencialaj ekvacioj, en kiu algebro permesas reskribi la ekvaciojn tiel, ke ĉiu el du variabloj okazos en malsama flanko de la ekvacio.

Ordinaraj diferencialaj ekvacioj (ODE)

Supozu ke la diferenciala ekvacio povas esti skribita en la formo

ddxf(x)=g(x)h(f(x)),(1)

kiun oni povas skribi pli simple per uzo de y=f(x):

dydx=g(x)h(y)(1).

Oni povas reordigi la termojn por ricevi la jenon

1h(y)dydx=g(x)

se h(y)0.

Integralante ambaŭ flankojn de la ekvacio je x, oni ricevas la jenon

1h(y)dydxdx=g(x)dx+C(2)

kiu estas ekvivalento de

1h(y)dy=g(x)dx+C

pro la anstataŭa regulo por integraloj.

Se oni povas komputi la du integralojn, oni povas trovi solvaĵo de la diferenciala ekvacio. Rimarku ke ĉi tiu procezo fakte permesas trakti la derivaĵon dydx kiel frakcio kiu povas esti apartigita. Ĉi tio permesas solvi apartigeblajn diferencialajn ekvacioj pli oportune, kio demonstraciitas en la ekzemplo pli sube.

Notu ke, kiu oni ne bezonas uzi du konstantojn de integralado, en ekvacio (2) kiel en

1h(y)dy+C1=g(x)dx+C2,

ĉar la sola konstanto C=C2C1 estas ekvivalento.

Ekzemplo

La ordinara diferenciala ekvacio

df(x)dx=f(x)(1f(x))

povas esti skribita kiel

dydx=y(1y).

Se oni estigu g(x)=1 kaj h(y)=y(1y), oni povas skribi la diferencialan ekvacion en la formo de ekvacio (1) pli supre. Tial, la diferenciala ekvacio estas apartigebla.

Per la pruvo pli supre, oni povas trakti dy kaj dx kiel apartaj valoroj, tiel ke ambaŭ flankoj de la ekvacio povas esti multiplikitaj per dx. Sekve dividante ambaŭ flankojn per y(1y), oni havas la jenon

dyy(1y)=dx.

Je ĉi tiu punkto oni havi apartigitajn la variablojn x kaj y unu de la alia, ĉar x aperas nur en la dekstra flanko de la ekvacio kaj y nur en la maldekstra.

Integralante ambaŭ flankojn, oni ricevas la jenon

dyy(1y)=dx,

kiu, tra partaj frakcioj, fariĝas

1y+11ydy=dx,

kaj tiam

lnyln(1y)=x+C

kie C estas la konstanto de integralado. Iom de algebro donas solvaĵon por y:

y=11+Bex.

Partaj diferencialaj ekvacioj (PDE)

Estu donita diferenciala ekvacio en partaj derivaĵoj de funkcio

F(x1,x2,,xn)

de n variabloj.

Se la funkcio estas de formo

F=F1(x1)F2(x2)Fn(xn)

F=f1(x1)+f2(x2)++fn(xn)

ĉi tio traformigas la diferencialan ekvacion en partaj derivaĵoj en aron de ODE. Kutime, ĉiu nedependa variablo kreas apartigan konstanton, kiu ne povas esti difinita nur de la ekvacio mem.

Ekzemplo 1

Estu F(x, y, z) kaj jena PDE:

Fx+Fy+Fz=0(1)

Ĉi tie

F(x,y,z)=X(x)+Y(y)+Z(z)(2)

tial la ekvacio (1) reformiĝas al

dXdx+dYdy+dZdz=0

(ĉar Fx=dXdx).

Nun, ĉar X'(x) estas dependa nur de x kaj Y'(y) estas dependa nur de y kaj Z'(z) estas dependa nur de z ĉiu el la pertoj estas konstanto. Pli detale,

dXdx=c1dYdy=c2dZdz=c3(3)

estas konstantoj c1, c2, c3 kontentigaj je:

c1+c2+c3=0(4)

(3) estas reale aro de tri ODE. En ĉi tiu okazo ili estas solveblaj per simpla integralado kiu donas la jenon

F(x,y,z)=c1x+c2y+c3z+c4(5)

kie la integralada konstanto c4 estas difinita per komencaj kondiĉoj.

Ekzemplo (II)

Konsideri la diferenciala ekvacio

2v+λv=2vx2+2vy2+λv=0.

Unua ni (strebi, kandidati) solvaĵoj de la (formo, formi)

v=X(x)Y(y).

Plej solvaĵoj estas ne de (tiu, ke, kiu) (formo, formi), sed aliaj solvaĵoj estas (sumoj, sumas) de (ĝenerale malfinie multaj) solvaĵoj de (tiu, ke, kiu) (formo, formi).

Anstataŭiganta,

2x2(X(x)Y(y))+2y2[X(x)Y(y)]+λX(x)Y(y)=
=X(x)Y(y)+X(x)Y(y)+λX(x)Y(y)=0

Dividi (rekte tra, entute) per X(x)

=X(x)Y(y)X(x)+X(x)Y(y)X(x)+λX(x)Y(y)X(x)
=X(x)Y(y)X(x)+Y(y)+λY(y)=0

kaj tiam per Y(y)

=X(x)X(x)+Y(y)+λY(y)Y(y)=0

Nun X′&primo;(x)/X(x) estas funkcio de x nur, kiel estas (Y′&primo;(y)+λY(y))/Y(y), (do, tiel) estas apartigo (konstantoj, konstantas) (do, tiel)

X(x)X(x)=k=Y(y)+λY(y)Y(y)

kiu (klivas, fendas, forkiĝas) supren enen ordinaraj diferencialaj ekvacioj

X(x)X(x)=k
X(x)kX(x)=0

kaj

Y(y)+λY(y)Y(y)=k
Y(y)+(λk)Y(y)=0

kiu ni povas solvi laŭe. Se la ekvacio kiel afektis originale estis randa valora problemo, unu devus uzi la donita rando (valoroj, valoras). Vidi (tiu, ke, kiu) artikolo por ekzemplo kiu uzas rando (valoroj, valoras).

Programaro

Xcas:[1] split((x+1)*(y-2),[x,y]) = [x+1,y-2]

Referencoj

Ŝablono:Referencoj

Bibliografio

  • A. Don/Doña _Polyanin_ kaj V. F. _Zaitsev_, Gvidlibro de Akurataj Solvaĵoj por Ordinaraj Diferencialaj Ekvacioj, _Chapman_ & Koridoro/_CRC_ Premi, _Boca_ _Raton_, 2003 (2-a redakcio). ISBN 1-58488-297-2
  • A. Don/Doña _Polyanin_, Gvidlibro de Linearaj Partaj Diferencialaj Ekvacioj por (Inĝenieroj, Inĝenieras) kaj (Sciencistoj, Sciencistas), _Chapman_ & Koridoro/_CRC_ Premi, _Boca_ _Raton_, 2002. ISBN 1-58488-299-9

Eksteraj ligoj

Ŝablono:Komentitaj partoj