Romaj ciferoj
| Simbolo | Valoro |
|---|---|
| Ŝablono:Rc | 1 |
| Ŝablono:Rc | 2 |
| Ŝablono:Rc | 3 |
| Ŝablono:Rc | 4 |
| Ŝablono:Rc | 5 |
| Ŝablono:Rc | 6 |
| Ŝablono:Rc | 7 |
| Ŝablono:Rc | 8 |
| Ŝablono:Rc | 9 |
| Ŝablono:Rc | 10 |
| Ŝablono:Rc | 50 |
| Ŝablono:Rc | 100 |
| Ŝablono:Rc | 500 |
| Ŝablono:Rc | 1000 |
| Ŝablono:Rc | 2025 |
La sistemo de romaj ciferoj (aŭ romanaj ciferoj) aperis [[8-a jarcento a.K.|ĉirkaŭ la jaro 800Ŝablono:Spacetoa.K.]] ĉe etruskoj kaj ĝin uzis ankaŭ latinlingvaj romianoj. Anoj de la eŭropa kulturo ankoraŭ uzas ĝin por horloĝoj, datoj, monatnombroj, kaj jarcentoj, kaj por nomoj de seriaj moŝtuloj, kiel reĝoj, imperiestroj, kaj papoj.
Skribo

Skribi naturalajn nombrojn per romaj ciferoj, oni skribas ilin en vico, dume, se la granda cifero staras antaŭ malgranda, ili adiciiĝas, ekzemple, . Kontraŭkaze, oni subtrahas la malgrandan nombron de la granda, ekzemple, . La dua principo estas uzata nur por eviti kvarfojan ripeton de la sama cifero: kvardek, ekzemple, estas esprimita per , kaj ne per misa .

Plenumo de aritmetikaj operacioj per romanaj ciferoj estas maloportuna. Romianoj uzis abakon.[1]
Unikodo
Unikodo provizas specialaj signoj por la romaj ciferoj Ŝablono:Nrsp kaj apartaj signoj por Ŝablono:Nrsp Ili havas kodojn respektive Ŝablono:Nrsp majusklaj kaj Ŝablono:Nrsp minusklaj[2].