Amonia karbamato

Ŝablono:Tabela informkesto

Amonia karbamato

Kemia strukturo de la Amonia karbamato
Kemia formulo	NH₂COONH₄
CAS-numero-kodo	1111-78-0
ChemSpider kodo	451267
PubChem-kodo	517232
Fizikaj proprecoj
Aspekto	senkoloraj aŭ blankaj rombaj kristaloj
Molmaso	78,0705 g mol⁻¹
Mortiga dozo (LD50)	>698 mg/kg (buŝe)
Denseco	1.38 (Ŝablono:GdC) g/cm³
Fandopunkto	Ŝablono:GdC (Ŝablono:GdF; 425 K)
Bolpunkto	Ŝablono:GdC (Ŝablono:GdF; 524 K) ĉe 760 mm Hg
Solvebleco	Akvo:Tre solvebla Etanolo: Solvebla
Ekflama temperaturo	Ŝablono:GdC (Ŝablono:GdF; 378.8 K)Ŝablono:GdC
Sekurecaj Indikoj
Risko	R22 R23 R24 R34 R36 R38
Sekureco	S3 S20 S24 S25 S43 S60
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero Ŝablono:Danĝerosimboloj
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo	Ŝablono:GHS Piktogramo
GHS Signalvorto	Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj	Ŝablono:H-Frazoj
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	Ŝablono:P-Frazoj
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (Ŝablono:GdC kaj 100 kPa)

Amonia karbamato, karbamato de amonio aŭ NH₂COONH₄ estas neorganika salo de karbamata acido kaj amoniako. Ĉi-komponaĵo estas blanka solido, tre solvebla en akvo kaj etanolo, kaj iomete volatila ĉe meditemperaturo. Ĝi estas senpere estigita pere de reakcio inter la likva amoniako kaj seka glacio.

Sintezo

Gasamoniako kaj karbona duoksido senpere unuiĝas por estigi amonian karbamaton^[1]:

C O_{2} + 2 N H_{3} ⟶ \underset{a m o n i a k a r b a m a t o}{C O (N H_{2}) O N H_{4}}

La reakcio povas okazi en du etapoj^[2]:

$𝖭 𝖧_{𝟥} + 𝖢 𝖮_{𝟤} \overset{v a r m o}{\to} 𝖧_{𝟤} 𝖭 𝖢 𝖮 𝖮 𝖧_{𝗄 𝖺 𝗋 𝖻 𝖺 𝗆 𝖺 𝗍 𝖺 𝖺 𝖼 𝗂 𝖽 𝗈}$

$\underset{k a r b a m a t a a c i d o}{H_{2} N C O O H} + \underset{a m o n i a k o}{N H_{3}} \overset{v a r m o}{\to} \underset{a m o n i a k a r b a m a t o}{H_{2} N C O O N H_{4}}$

Reakcioj

Amonia karbamato povas senhidratiĝi al ureo laŭ la jena ekvacio^[3]:

$𝖭 𝖧_{𝟤} 𝖢 𝖮_{𝟤} 𝖭 𝖧_{𝟦} ⇌ 𝖭 𝖧_{𝟤} 𝖢 𝖮 𝖮 𝖭 𝖧_{𝟤} (𝗎 𝗋 𝖾 𝗈) + 𝖧_{𝟤} 𝖮$

Ĝi same povas malkomponiĝi al amoniako kaj karbona duoksido:

$𝖭 𝖧_{𝟤} 𝖢 𝖮_{𝟤} 𝖭 𝖧_{𝟦} \overset{13 0^{o} C - 14 0^{o} C}{\to} 𝟤 𝖭 𝖧_{𝟥} ↑ 𝖢 𝖮_{𝟤} ↑$

Amonia karbamato suferas retroirigan hidratiĝon al amonia karbonato:

$𝖭 𝖧_{𝟤} 𝖢 𝖮 𝖮 𝖭 𝖧_{𝟦} + 𝖧_{𝟤} 𝖮 \overset{v a r m o k a j p r e m o}{\to} (𝖭 𝖧_{𝟦})_{𝟤} 𝖢 𝖮_{𝟥}$

$(𝖭 𝖧_{𝟦})_{𝟤} 𝖢 𝖮_{𝟥} \overset{v a r m o}{\to} 𝖭 𝖧_{𝟤} 𝖢 𝖮 𝖮 𝖭 𝖧_{𝟦} + 𝖧_{𝟤} 𝖮$

Uzoj

La kapableco de la amonia karbamato estigi ureon estis unue malkovrita en 1868^[4] de Aleksandro Bazarov (1845-1907)^[5], kiam li varmigis en sigelita vitra tubo ĉe temperaturoj variantaj inter Ŝablono:GdC kaj Ŝablono:GdC. Ĉi-tio permesis produktadon de ureo kaj akvo egalmolaj kvantoj. Tipa industria instalaĵo por produktado de ureo povas atingi 15000 tunoj potage. Troo da amoniako kaj karbona duoksido devas plenigi reaktoron en ĉi-procezo. Amonia karbamato produktiĝas kiel pera substanco en ĉi-reaktoro kaj povas senhidratiĝi al ureo laŭ la jena ekvacio:

$𝖭 𝖧_{𝟤} 𝖢 𝖮_{𝟤} 𝖭 𝖧_{𝟦} \overset{13 0^{o} C - 14 0^{o} C}{\to} 𝟤 𝖭 𝖧_{𝟤} 𝖢 𝖮 𝖭 𝖧_{𝟤} + 𝖧_{𝟤} 𝖮$

Amonia karbamato aprobiĝas de la "Usona Agentejo por Vivmedia protektado" (EPA^[6]) kiel inerta ingredienco ĉeestanta en formuliĝoj por pesticidoj surbaze de "aluminia fosfido". Ĉi-pesticido ordinare uzatas por kontrolo de insektoj kaj roduloj en areoj kie agrikulturaj produktoj enstokiĝas. La kialo por la uzo de la amonia karbamato kiel ingredienco estas igi la fosfinon malpli bruligebla per liberigo de amoniako kaj karbona duoksido por dilui fosfidan acidon estigitan pere de hidroliza reakcio.

Amonia karbamato povas same uziĝi kiel amoniigagento, tamen, kompare kun amoniako, ĝi ne estas tiel forta amoniiganto.

Sintezo de karbamoila fosfato

Amonia karbamato plenumas gravan rolon en la formado de "karbamoila fosfato", kiu necesas, kaj por la ciklo de ureo, kaj por la produktado de pirimidinoj. Laŭ ĉi-tiu enzimokataliza reakcio, ATP kaj amonia karbamato konvertiĝas en ADP kaj karbamoila fosfato, tiel kiel en la jena reakcio: